 Այսօր Հայաստանում նշում են Վարդավառը: Տոնը նվիրված է սիրո և գեղեցկության աստվածուհի Աստղիկին:
Այդ
![]() օրը հայերը վարդերով զարդարել են Աստղիկի արձանը, միմյանց վարդեր են նվիրել և վարդաջուր
ցողել միմյանց վրա:
Ինչպես և այլ նախաքրիստոնեական
տոներ, Վարդավառն էլ վերանվանվել է Պայծառակերպության և այլակերպության տոն քրիստոնեության ընդունումից հետո, պահպանելով Վարդավառ
անվանումը:
Ըստ եկեղեցական տոնացույցի` այսօր Քրիստոսի պայծառակերպության տոնն է, որ ըստ ավանդության տեղի է ունեցել Թաբոր լեռան վրա:
Քրիստոսի Պայծառակերպությունը Հայ Առաքելական Եկեղեցու հինգ տաղավար տոներից է և տոնվում է Զատիկից 98 օր հետո, որ կարող է հանդիպել հունիսի 28-ից մինչև օգոստոսի 1-ը ընկած ժամանակահատվածում։
Ըստ եկեղեցու` տոնը մի քանի հազար տարվա պատմություն ունի, և միմյանց վրա ջուր ցանելու ավանդույթը կապված է Նոյ նահապետի հետ:
Ըստ այդմ`երբ Նոյյան տապանը հանգրվանում է Արարատի լանջերին, և Նոյն իր գերդաստանով իջնում է տապանից, նա ավանդում է իր որդիներին ամեն տարի միմյանց վրա ջուրցանել` ի հիշատակ մեծ ջրհեղեղի:
Այս տոնը Հայաստանի մի շարք բնակավայրերում նշվում է մեծ շուքով. սա ընտանեկան տոն է:
Սակայն նաև այն բնակավայրերում, որտեղ Վարդավառը հատուկ չի նշվում, պահպանած է ջրցանության սովորույթը, որը գալիս է դեռևս հեթանոսական ժամանակներից:
Որոշ լեզվաբաններ նշում են, որ վարդավառ բառը կազմված է հին պարսկերեն «վարդ»` ջուր և «վառ»` ցանել բառերից, այդ պատճառով էլ օրվա հիմնական խորհուրդը ջրցանությունն է:
Ըստ մեկ այլ կարծիքի` վարդավառ նշանակում է«հրավառ» կամ «կրակավառ». հուլիսը տարվա ամենաշոգ եղանակն է, ևմարդիկ, միմյանց վրա ջուր ցանելով, հեթանոս աստվածներից ջուր են խնդրել:
| 
