Այսօր Խաչվերաց է - 16 Сентября 2012 - Блог

«Կորստյան մատնվածների համար խաչի քարոզչությունը

հիմարություն է, իսկ մեզ` փրկվածներիս համար Աստծու զորություն»:
Սեպտեմբերի 14-ի մոտակա կիրակի օրը Հայաստանյայց Եկեղեցին տոնում է իր հինգերորդ ` վերջին տաղավար գլխավոր տոնը, որը մեր իմաստուն հայրերը նվիրել են խաչին` կոչելով Խաչվերաց:

Ինչպես մյուս տաղավար տոները, այնպես էլ Խաչվերացը հիմնված է պատմական եղելության վրա: Իր հզորության գագաթնակետին հասած պարսից Խոսրով շահը մեծ զորքով հարձակվում է Բյուզանդիայի վրա և հաղթում բյուզանդացիներին:

Պարսից շահը գրավում է նաև Երուսաղեմը, որտեղ բազմաթիվ գերիների ու ռազմավարի հետ գերևարում է և Քրիստոսի Խաչափայտը` մեծ անարգանք հասցնելով քրիստոնյաներին:

Զրկվելով այս սրբությունից` քրիստոնյաները հայտնվում են անմխիթար վիճակում: Տիրոջ Խաչը հասցվում է Պարսկաստան, որտեղ տեղաբնակները մեծ երկյուղածությամբ են վերաբերվում Խաչին` ասելով, որ քրիստոնյաների Աստվածն է իրենց մոտ եկել:

Դրանից նրանց սրտերն այնպիսի ահով են լցվում, որ հեթանոս լինելով հանդերձ` չէին համարձակվում վնասել Խաչափայտը:

Շատերն այդ ահից դիմում էին տեղաբնակ քրիստոնյաներին և լսելով Ավետարանի խոսքը ` քրիստոնեություն ընդունում:

Միայն 628 թ. Հերակլ կայսրը մեծաթիվ բանակով շարժվում է դեպի Պարսկաստան, պարտության մատնում Խոսրով շահին և գերությունից ազատում Քրիստոսի Խաչափայտը:

Ապա Խաչափայտը մեծ փառքով ու պատվով, հանդիսավոր թափորով փոխադրվում է հայոց Կարին քաղաքը, այնտեղից Կոստանդնուպոլիս և հետո Երուսաղեմ:
Ճանապարհին Խաչն ամեն տեղ վերացվում է` բարձրացվում է և ամենուր ցնծություն առաջացնում: Այստեղից էլ տոնի անվանումը` Խաչը վերացնել, բարձրացնել:
Իսկ ի՞նչ է Խաչը մեզ համար:
Քրիստոս Իր Արյունը թափեց խաչի վրա` մեր մեղքերը քավելու և մեզ հավիտենական կյանք պարգևելու համար:
Հին աշխարհում խաչը գործածում էին իբրև պատժի և անարգ մահվան գործիք, և հին աշխարհը սարսափում էր խաչից` իբրև մահվան գործիքից:

Քրիստոսի խաչելությամբ խաչը դադարեց չարչարանքի և մահվան սարսափազդու գործիք լինելուց, այլ իմաստավորվեց և դարձավ փրկագործության, կյանքի և մահվան դեմ հաղթանակի խորհրդանիշ:

Քրիստոսի Սուրբ և Անարատ մարմնով միացավ խաչափայտին ու սրբեց այն` խաչը տալով մեզ որպես սրբության միջոց ընդդեմ դևերի, մեղքերի, հիվանդությունների և այլ պղծությունների, քանզի ովքեր հավատով մերձենում են սուրբ խաչին, նրա միջոցով սրբվում են այս ամենից:
Այսօր մենք հպարտությամբ մեր կրծքին կրում ենք խաչը, մեր եկեղեցիները զարարում ենք խաչով և մեր բոլոր աղոթքներն ու ազնիվ գործերն սկսում ենք խաչակնքելով:
Քրիստոնեական պատմության ողջ ընթացքում խաչի իմաստը նույնը եղավ աշխարհի բոլոր ճշմարիտ քրիստոնյաների համար:

Մեր հայրերը մեր պատմության ամենադաժան ու անհուսալի թվացող պահերին ապավինեցին խաչի զարմանահրաշ զորությանը:

Այդ զորությունն անբաժան մնաց մեր ժողովրդից հայրենիքի պաշտպանության բոլոր մարտերում` Ավարայրից մինչև Սրադարապատ և Արցախ:

Խաչն ու նրանով սրբագործված մեր հավատը պահեցին, պահպանեցին ու մոխիրներից վեր բարձրացրին մեր ժողովրդին:
Այսօր վերստին փայլում է Խաչը մեր հոգում և մեր մայր Եկեղեցում: Տա Աստված, որ մենք տեսնենք այն ու զորանանք նրանով, որպեսզի Խաչը լուսավորի մեր ճանապարհը այժմ և հավիտյան: